ลู่หานก็แค่จะใช้ไม้ตายสุดท้าย.....ที่สัมมนาคุณโดยคิม
จงอิน!!!
ร่างเล็กเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่
ดึงเปิดลิ้นชักชั้นบนสุดแล้วควานหากล่องที่เขาซ่อนไว้ด้านใน
พอเจอแล้วก็หยิบมันออกมาเปิดฝากล่อง....คอสเพลย์กวางโทนสีครีมน้ำตาล
เซฮุนไม่เคยรู้ว่าเขาได้รับชุดนี้มาจากจงอิน
เพราะเขาอายเกินกว่าที่จะมาป่าวประกาศให้โดนแซว แต่ทว่าครั้งนี้ลู่หานจะใส่ เขายอมใส่ถ้ามันจะทำให้ความรักของเขายังคงอยู่
ลู่หานชะโงกหน้ามองเซฮุนที่นอนรออยู่ท่าเดิม คงรอดูว่าเขาจะทำอะไร
อยากขอบคุณคนออกแบบห้องเสียจริงๆ
ที่สามารถทำให้ตรงนี้เป็นที่ลับตาได้ถ้าหากมองมาจากเตียงนอน
ร่างเล็กสลัดความเขินอาย เปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองให้เหลือตัวเปล่าเปลือย แล้วค่อยๆ
หยิบชุดมากางออกส่องอยู่สักพักจนแน่ใจว่าชิ้นไหนใส่อย่างไร
ก็กลั้นใจหลับหูหลับตาสวมมันอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงนาทีลูกกวางน้อยก็พร้อมอ่อยราชสีห์
ลู่หานลูบเขากวางบนหัวอย่างเคอะเขิน ไม่กล้ามองกระจกแม้แต่วินาทีเดียว
สูดอากาศเข้าปอดเรียกความมั่นใจแล้วก็ก้าวขาเดินไปยังเตียงกว้าง
ภาพตรงหน้าทำให้เซฮุนหายใจติดขัด
กางเกงในสีครีมรัดติ้วตัวเดียวติดกายพร้อมเขากวางอยู่บนหัว
ไหนจะเสียงกระดิ่งสีทองที่คอดังกรุ้งกริ้งยามลู่หานก้าวเดิน
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคืนนี้เขาแพ้ราบคาบ
ยอมแล้วทูนหัว....เล่นแปลงร่างเป็นลูกกวางหนุ่มยั่วสวาทขนาดนี้
ถ้าทนไหวเขาก็ไม่ใช่คนแล้ว!!!
“ใส่ให้ดูเฉยๆ
ของขวัญที่จงอินให้มา น่ารักเนอะ”
ลู่หานกัดฟันพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาทั้งที่ในใจเต้นโครมครามแทบจะหลุดจากอก
จึก จึก
เซฮุนใช้นิ้วชี้จิ้มแขนลู่หาน
“ลู่หาน....”
เซฮุนไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงที่เปล่งออกมานั้นมันหวานหูคนฟังแค่ไหน “ลู่หานครับ”
“พูดเพราะอ่ะ มีไรเหรอเซฮุน”
ลอยหน้าลอยตาถามใสสื่อ แกล้งไม่รู้ว่าอีกคนทรมาน
“เรา....เราจะเอากันได้ยัง?”
“ได้สิ แกล้งไปงั้นแหละ”
ตอบอย่างใจป้ำแล้วก็คลานขึ้นไปนั่งบนซิกแพ็คอย่างเช่นตอนแรก “เมื่อคืนเสิร์จเน็ตมา
เขาว่ากันว่าให้เปลี่ยนจากการเริ่มต้นด้วยจูบ...เป็นเลียด้วยลิ้น”
ลู่หานเริ่มปฏิบัติการเล่าสู่กันฟัง
ด้วยการแลบลิ้นเลียไปตามไรขนตั้งแต่กลางอกไล่ยันมาถึงเหนือขอบกางเกง
ความสากของเส้นขนชวนให้จักจี้ไม่ยอก
“จากนั้นเขาว่ากันว่าให้จู่โจมเลยเพื่อปลุกเร้าอารมณ์” พูดไปก็ถอดกางนอนของร่างสูง
ซึ่งได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี
เพราะไม่อยากเสียเวลาร่างเล็กเลยคว้ากางเกงในติดมือมาด้วย “โอ๊ะโอ่
อะไรเอ่ยใหญ่จัง”
“เซี้ยวหว่ะมึง”
“ขอบคุณที่ชม” ลู่หานรับคำหน้าระรื่น
พลางโอบประคองตัวตนอุ่นร้อนของเซฮุนไว้ด้วยสองมือ ช่างทะนุถนอมอ่อนโยนแม้ในยามนวดคลึงก็เต็มไปด้วยความใส่ใจ
กำแน่นแล้วค่อยๆ คลายแรงบีบ จากนั้นก็บีบใหม่
ตรงส่วนปลายที่มีน้ำเยิ้มก็ใช้ลิ้นเล็กช่วยซับจนแห้ง “เขาว่ากันว่าตอนสอดใส่
อากาศรอบตัวจะร้อนขึ้น ต้องอยู่ในที่เย็นๆ
ถึงจะเวิร์ค...มึงว่าอุณหภูมิห้องเราโอเคม้ะ”
“มะ.....ไม่รู้”
สติเซฮุนไปแล้วตั้งแต่ลู่หานใช้ลิ้นอย่างชำนิชำนาญ
ซึ่งร่างสูงเป็นแบบนี้ลู่หานก็ยิ่งได้ใจ ลุกคืบอย่างรวดเร็ว
“อยากเคี้ยวหว่ะ หมั่นไส้ใหญ่ฉิบหาย”
ลู่หานบีบเค้นความใหญ่โตที่ว่าในมือ ก่อนก้มลงไปใช้ปากครอบครองแท่งร้อน
โดยมือเล็กดึงรั้งเนื้อนิ่มที่ห่อหุ้มให้เลื่อนลง
แล้วฟันซี่เล็กก็ขบเล็กแผ่วเบาอย่างหยอกล้อ
“กัดกูมึงโดนแน่” รีบขู่กลัวอีกคนเล่นพิเรนท์
“เชื่อสิ มือชั้นนี้แล้ว
ฝึกมาดีรับรองไม่มีพลาด” อวดอ้างสรรพคุณของตัวเองแล้วก็สนใจแต่เซฮุนน้อยในมือ
อ้าปากกว้างครอบครองจนมิดแล้วขยับหัวขึ้นลงความเร็วสม่ำเสมอ
ลิ้นเล็กไล้ไปตามรอยหยัก
ไม่ลืมช้อนตาขึ้นมองเซฮุนที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นนอนหนุนแขนเอาหมอนรองอีกที
จ้องไม่วางตาเหมือนอาจารย์ตรวจงานนักเรียน
“เก่งครับแฟน” เซฮุนชมเปราะ
เจตนาเอาใจ และดูท่าร่างเล็กคงชอบ เพราะรัวลิ้นดูดดึงไม่ยั้ง
ลู่หานคายตัวตนของเซฮุน
แล้วเลียริมฝีปากทำ ไม่วายก้มลงไปจูบส่วนปลายแผ่วเบาอย่างรักใคร่
เงยหน้ายักคิ้วให้คนรักหนึ่งที่ ก็ก้มลงไปครอบคลุมก้อนกลม
ผลัดสลับข้างไม่ให้ฝั่งไหนได้เปรียบเสียเปรียบจนได้รับเสียงครางจากเซฮุนเป็นรางวัล
อุ่นเครื่องให้ร้อนจัดแล้วลู่หานก็ขยับท่าคลานคล่อมตัวเซฮุนเอาไว้
สีหน้ายั่วยวนและอ่อยกระจาย ร่างเล็กยามนี้ดูร้อนแรงน่าลิ้มลอง
เซฮุนสบตาลู่หานสื่อความหมาย
ก่อนจะล็อคคอเล็กให้ลดลงใกล้ใบหน้าตนแล้วระดมจูบปากอิ่มอย่างรุนแรง
ลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดชักนำให้ลู่หานเคลิ้บเคลิ้ม
ปล่อยให้ความรู้สึกและความต้องการอยู่เหนือเหตุผลทั้งมวล
เซฮุนใช้จังหวะที่ลู่หานเผลอไผล ค่อยๆ
ดันแก่นกายของตัวเองให้สอดลึกเข้าในตัวลู่หานช้าๆ
ความเจ็บผสมปนเปกับความเสียงซ่านวิ่งปรี๊ดขึ้นมาตามไขสันหลัง ทำให้ลู่หานรู้สึกตัว
รีบดันอกอีกคนไว้พลางขยับตัวหนี
“จุ๊ๆ ใจเย็นคุณชาย บอกแล้วว่าคืนนี้กูคุมเกม”
ประกาศความต้องการแล้วลู่หานก็โหย่งตัวขึ้นหงายไปด้านหลังโดยใช้แขนเล็กค้ำไว้
ส่วนอีกข้างก็เท้าสะเอว
ตาสบตาไม่ยอมละจากกันยามที่ลู่หานแหวกขากางเกงชั้นในให้หลบไปอีกทาง
เผยให้เห็นความต้องการที่ลุกโชนไม่แพ้กัน ลู่หานค่อยๆ ย่อตัวลงมาจนช่องทางสีหวานสัมผัสกับความเปียกชื้นตรงส่วนปลายของเซฮุน
กัดปากกลั้นความเสียวเสียจนคนมองสยิว
“อยากกดลงไปจังเลยอ่ะเซฮุน
แต่อยากได้ยินคำขอโทษด้วย จะทำยังไงดีน๊า” ลู่หานแกล้งถามลอยๆ แต่เซฮุนเก็ตทันที
รีบพูด
“ขอโทษ”
“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย”
“ขอโทษ!”
เสียงดังแทบจะเป็นตะโกน หน้ามืดไปหมดตอนนี้
อีกนิดเดียวเขาจะได้เข้าไปอยู่ในตัวลู่หานอยู่แล้ว เซฮุนคิดอย่างงุ่นง่าน
“ขอโทษเรื่องไรมั่ง ไล่มาเป็นข้อๆ นะ
ตอบช้าก็มันส์ช้า ตอบไวก็โยกไว” บอกกติกาหน้านิ่งแต่ในใจยิ้มกริ่ม
“เรื่องแรกด่ามึง
เรื่องสองผ้าผู้หญิงมานอน เรื่องสามสี่ห้าไม่รู้ จำไม่ได้” เซฮุนตอบอย่างรวดเร็ว
เสร็จแล้วก็เสยกระแทกสวนลู่ห่านขึ้นไป
“อ๊ะ....ซี๊ด....ไอ้เซ”
ลู่หานทุบอกเซฮุนดังอั๊ก โทษฐานที่ไม่อดทน “ไม่ต้องเลยมึง กูไม่ให้เอา”
“ช่วยไม่ได้ กูเข้าไปแล้ว
ถ้าตัวไม่เบาก็อย่าฝันว่ากูจะออกมา” พูดหน้าตายแล้วจัดการกระแทกตัวตนเข้าไปเต็มแรงคล้ายจะแกล้ง
แต่จังหวะที่หนักหน่วงทำให้ลู่หานตัวสั่นคลอน
“อืม
งั้นมาดูกันว่ากูกับมึงใครจะเสร็จก่อนกัน!”
ท้าทายแล้วลู่หานก็สอดมือเข้าไปรองหลังคอของเซฮุน
เกร็งหน้าท้องเพื่อจะเอนตัวหงายไปด้านหลัง แรงดึงจากลู่หานส่งให้เซฮุนผงกหัวและดันตัวขึ้นมานั่ง
เปลี่ยนท่าใหม่เป็นลู่หานอยู่ล่าง
มีเพียงสะโพกเท่านั้นที่อยู่บนเตียง ศีรษะและแผ่นหลังลอยคว้างอยู่กลางอากาศ!!!
“อ๊ะๆๆๆ”
ลู่หานครางกระชั้น ไหนจะต้องเกร็งตัวไม่ให้หัวห้อยลงไปแตะพื้น
แล้วยังต้องเกาะไหล่กว้างของเซฮุนไว้เป็นหลักอีก ถ้าบังเอิญลู่หานไม่ออกกำลังกายให้แขนแข็งแรงมาก่อน
ท่านี้คงต้องถูกตัดออกไปจากบทรักครั้งนี้เป็นแน่
“ครางหน่อยแฟน” เซฮุนสั่ง
“เรียกแฟนบ่อยจังนะ”
“หรือไม่ชอบ”
“ชะ....ชอบ...อื้อ....เซฮุน....อื้อ”
ลู่หานครางกระเซ่าเมื่อเซฮุนบดตัวตนเข้ามาอย่างรุนแรง
“กอดไว้”
เซฮุนหมายถึงให้ลู่หานใช้ขากอดเอวเขาไว้
แล้วสอดแขนเข้าใต้ขาพับทั้งสองข้างของลู่หาน ก่อนโชว์ความแข็งแกร่ง
โดยการลุกขึ้นยืนโดยอุ้มลู่หานติดมาด้วย
“อ๊าาา ซี๊ดดด”
ลู่หานสูดปากด้วยความเสียว
ยามเซฮุนขยับตัวมันทำให้ช่องทางรักเสียดสีกับตัวตนของเซฮุนอย่างช่วยไม่ได้
“ห้ามทำกูตกนะ”
“เกาะให้แน่นก็พอคนสวย”
พูดแล้วก็กระโดดลงจากเตียงตั้งที่ยังไม่ถอนแก่นกายออกมา
“เชี่ย!”
คนไม่รู้เรื่องรู้ราวตกใจอุทาน “ถ้าล้มนะมึง”
“ทำไม”
“มึงจะเอาหน้าที่ไหนไปหาหมอห๊ะ!?”
“แล้วมันล้มหรือยังหล่ะ”
“จ้ะ พ่อแรมโบ้ของเมีย อุ๊บ!” ลู่หานรีบเม้มปากแน่น ก้มหน้างุดหนีสายตาล้อเลียน
อายเหลือเกินที่เผลอหลุดคำนั้นออกมา
“เมียก็เมียซิ
อยู่กับกูมึงไม่จำเป็นต้องอาย” เซฮุนเอ่ยปลอบโยนแล้วก้มลงไปจูบเรียวปากสีแดงสดเบาๆ
หนึ่งที “กูชอบนะ”
“อ๊ะ....ซี้ดดด” ครางในลำคอ
ยามเซฮุนขยับเดินไปหยุดหน้ากระจกแต่งตัวบานใหญ่สูงตั้งแต่เพดานจรดพื้นห้อง
ลู่หานโวยวายหน้าตาเหลอหลา “โอ้ย ไม่เอาตรงนี้เซฮุน มันมีกระจก กูอาย”
“อายเชี่ยไร ลองมองดูซิ”
“ไม่เอา” ปฏิเสธในคราแรก
แต่เพราะสายตาเว้าวอนและอาการหยุดชะงักที่เบื้องล่างทำให้ร่างเล็กบ่นอุบอิบ “มองยังไงหล่ะ
มึงอุ้มก็อยู่เนี่ย”
“เล่นโยคะหน่อยเป็นไง”
พูดจบแล้วก็ก้มไปด้านหน้าเล็กน้อยให้ลู่หานหงายหลัง
ร่างเล็กจึงต้องแอ่นหลังมองกลับหัว มือก็โอบลำคอเซฮุนไว้
ภาพในกระจกงดงามเหลือเกิน
เขากวางของทิ่มลงพื้น กระดิ่งที่เขาเป็นคนสวม หากมองในกระจกตอนนี้กลับดูเหมือนว่าเซฮุนเป็นคนใส่มัน
เสียงของมันดังกรุ้งกริ้งตามจังหวะเข้าออกของเซฮุน
เขาเห็น....ใบหน้าเปื้อนยิ้มจากความสุขของเซฮุน
และเห็นว่าตัวเองกำลังยิ้มตามไปด้วย
ลู่หานซึมซับความสุขนี้ไว้ราวกับว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะรู้สึกดีมากมายถึงเพียงนี้
......เมื่อไหร่กันนะที่เขารักเซฮุนจนหมดหัวใจขนาดนี้......
หากความหวาบหวาบคงอยู่ได้ไม่นานก็แปรเปลี่ยนเป็นความเร้าร้อนทะยานขึ้นถึงขีดสุด
เมื่อเซฮุนรู้ว่าตัวเองกำลังจะถึงที่หมาย จึงเร่งจังหวะสอดใส่แรงยิ่งขึ้น
ลู่หานถูกเซฮุนจัดท่าใหม่ให้เท้าศอกไว้กับโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนเซฮุนก็เข้ามาทาบทับด้านหลัง
ลู่หานใช้มือเล็กๆ ทำหน้าที่เคลื่อนไหวความอุ่นร้อนของตัวเอง
จู่ๆ เซฮุนก็สอดแขนเข้ามาใต้รักแร้
ดึงรั้งหัวไหล่ของลู่หานไว้ ท่านี้มัน.......
“เขาเรียกท่ากวางเหลียวหลัง”
“ไอ้....” ลู่หานนึกหาคำมาด่าไม่ออก
ถ้าตัวเขาไม่มีกระดูกป่านนี้มันคงบิดเป็นเกลียวด้วยความเขิน
“เอ่า ก็เห็นใส่ชุดกวางพอดี
วันหลังเอาอีกนะ ชอบ”
“กูเกลียดมึง เซฮุน”
“อ่าห์....ใกล้ยัง” เซฮุนโยกสะโพกต่อเนื่อง
ไม่มีอ่อนกำลังแต่อย่างใด แม้ว่าเกมรักจะดำเนินมาค่อนข้างนานแล้วก็ตาม
แสดงให้เห็นถึงพละกำลังและความแข็งแกร่ง
“อื้ม....ซะ.....เซฮุน.....กู....อ๊ะๆๆๆ.....กู.....อ้าาา”
ลู่หานตั้งใจจะบอกให้เซฮุนผ่อนแรงลงหน่อยเพราะหน้าเขาถูไถกับกระจกตามแรงโยกของเซฮุนจนแสบๆ
คันๆ แก้มไปหมดแล้ว แต่ก็เหมื่อนเซฮุนกลั่นแกล้ง
บดเบียดสะโพกเข้ามาเป็นจังหวะกระชั้นชิด จนเขาต่อสู้กับความเสียงซ่านไม่ไหว
ต่องชิ่งเสร็จก่อน
ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกโป่งที่เป่าลมไว้แล้วปล่อยมือให้มันลอยไร้ทิศทางยามที่ลมไหลออก.....เสียวแล้วก็เสียว
“ลู่หาน”
“คะ....คร้าบบบ”
“ดีกันนะ” เซฮุนรู้ว่าลู่หานง้อเขา
คงถึงคราวที่เขาต้องง้ออีกคนบ้างเหมือนกัน
“อื้มมม”
“อืมนี่เสียวหรือตกลง” เซฮุนถาม
แต่พอดีกลับที่เขารู้สึกว่าบางอย่างใกล้แตะขอบฝั่ง จึงออกปาก “เดี๋ยวนะ
กูใกล้แล้วหว่ะ ครางให้หน่อยดิ”
“แต่กูเสร็จแล้วอ่ะ”
“รู้จักอินเนอร์ไหมลู่หาน” กัดฟันพูด
ภายในตัวของลู่หานตอดรัดเขาแน่นเหลือเกิน จนเซฮุนทนไม่ไหวเคลื่อนไหวสะโพกสอบถี่รัว
แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ลืมเอื้อมมือไปรองกั้นใบหน้าหวานกับกระจกเงา
ความรุนแรงของการสอดใส่ ทำให้ใช้เวลาไม่นานเซฮุนก็ครางออกมาอย่างสุขสม “อืมมม”
เซฮุนเอนหน้าไปซุกซอกคอของคนใต้ร่าง
นานหลายนาทีกว่าทุกอย่างจะสงบนิ่ง ลมหายใจกลับเป็นปกติ เป็นการ ‘เอา’ ที่เซฮุนเหนื่อยมาก
เพราะเขาต้องมาคอยต่อล้อต่อเถียงกับคนใต้ร่าง หัวสมองคิดทำงานไม่หยุด
ส่วนใจไม่ต้องพูดถึง ยังไม่หายเต้นแรงเลยหลังจากที่เห็นชุดกวางของลู่หาน
จงอินเจ้าเล่ห์จริงๆ คนของเขาก็ไม่เบา อยากจะตะโกนไปบนฟ้าบอกให้แม่วางใจ ว่าเขาหาคนที่จะมาอยู่ด้วยตลอดชีวิตได้แล้ว!!!
“เซฮุน” ลู่หานเรียก
ทำให้เซฮุนหันมามองหน้าหวาน ที่ตอนนี้ที่เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นมาเต็มหน้า
มือใหญ่จึงช่วยเช็ดให้อย่างแสนรัก
“ว่าไง ลูกกวางหนุ่ม”
“เขากูสวยม้ะ” พอเซฮุนพูดถึงเขากวางบนหัว
ลู่หานก็นึกได้ ถามไปก็ลูบเขาตัวเองไป
“สวย”
“กูก็ว่าสวย”
“วันหลังใส่อีกนะ
เอาตัวอื่นบ้างเอาแมร่งให้หมดป่า”
“ครั้งเดียวพอมึง....อ๊ะ....อย่าดิ
กูยังไม่หายเหนื่อยเลยนะโว้ย” ร้องประท้วงเมื่อมือหนาป้วนเปี้ยนแถวๆ ลู่หานน้อย
“เอาน่า เดี๋ยวครั้งนี้ให้นอนนิ่งๆ”
“เห็นใช้กูทำโน่นนี่ตลอด”
“ฝึกไว้ไง
เผื่อครั้งหน้ามึงจะเอาชนะกูได้” เซฮุนเย้ยลู่หานที่ตอนแรกทำเป็นเก่งว่าใครจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในเกมรักเมื่อครู่
“ปากดี คืนนี้เอาไปสองรอบพอมึง”
กลับไปอ่านต่อ คลิก
..............................
